Από τον Αρχέστρατο μέχρι τους σύγχρονους «μάγους» της μαγειρικής, αλλά ίσως και πριν από τη γέννηση της γραφής ή της γλώσσας, η γαστρονομία αποτέλεσε το πιο ζεστό μέσο ανθρώπινης έκφρασης και επικοινωνίας. Ένωσε λαούς, συνέβαλλε στην ανάπτυξη οικονομιών, έφερε κοντά ανθρώπους και πολιτισμούς.

Η ελληνική γαστρονομική παράδοση κατάφερε να συνδυάσει αρμονικά την απόλαυση με την υγεία και τη γεύση με την υψηλή διατροφική αξία του φαγητού. Την κληρονομιά μας αυτή, την τόσο πλούσια και πολύτιμη, είναι όχι μόνο εσωτερική μας ανάγκη, αλλά και χρέος μας, να τη διατηρήσουμε ζωντανή και να τη μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές.

Όσο πιο αυθεντική είναι η γαστρονομική μας παράδοση, τόσο πιο ζωηρά βιώνουμε την ιστορία μας, τόσο ισχυροποιούμε τους δεσμούς με την πολιτισμική μας ταυτότητα. Παρά την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, κανένα σύγχρονο εφεύρημα δεν κατάφερε να συναγωνιστεί την επικοινωνιακή και συναισθηματική αξία ενός «συμποσίου», σε όλες τις εποχές και σε όλες τις ηπείρους.

Η συγκέντρωση γύρω από ένα τραπέζι φαγητού παραμένει ένας μαγικός κύκλος, που ικανοποιεί πολλές ενδόμυχες ανάγκες του κοινωνικού ανθρώπου και δεν είναι τυχαίο που όλες οι ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά και οι καλές τέχνες, ασχολήθηκαν με τη σημασία και την ανάδειξή του.